Δίαφορες σκέψεις μου , μέσα σέ όλα .

Βραδάκι περίεργο καί τό σημερινό , μέ μπόλικη υγρασία (παπαπά .. δέν τήν θέλω καθόλου),λόγω τής μεσημεριανής μπόρας .. καί μέ μιά ζέστη σχεδόν αφύσικη γιά τά μέσα σχεδόν αυτού τού μήνα ...τά κρύα δηλαδή πότε θά τά κάνει ; ;

“Ο κόσμος άλλαξε, άλλαξαν οι καιροί” είναι.... ο πρώτος στίχος κάποιου παλιού ρομαντικού τραγουδιού, ο οποίος δεν έχει και άδικο να μας πει κάτι τέτοιο. Πράγματι άλλαξαν τα χρόνια, άλλαξαν οι συνήθειες αλλά.... και οι ίδιοι οι άνθρωποι.,αλλάξαμε εμείς οι ίδιοι . Οι καταστάσεις τής ζωής μάς αλλάζουν,άλλοτε..πρός τό καλύτερο .καί άλλοτε πρός τό χειρότερο.
Διαβάζωντας πολλααά blogs εδώ μέσα σχετικά μέ τόν Καρκίνο μού γεννήθηκε μιά απορία πού δέν νομίζω νά απαντηθεί καί ποτέ γιατί είναι τόσες οί αιτίες ..καί καμία στάνταρ .. "είναι η από ...αυτό .είναι η από .. τό άλλο... η .. η ".Γιατί τελικά τόσοι πολλοί άνθρωποι ;;; καί τό κυριότερο γιατί τόσα
πολλά παιδιά ;;.Αν μπορεί νά μού τό απαντήσει κάποιος αυτό .. εδώ είμαι ....

Η πρώτη μου σκέψη γιά τώρα , έχει νά κάνει μέ τά φεγγάρια .. καί μέ τίς ελπίδες ,ελπίδες φωτεινές,οπως τό φώς τους .
Ας χαθούμε λοιπόν στό φώς τού φεγγαριού ... γιατί
"Δέν του μπορείς του φεγγαριού νά τού βρείς ενα ψεγάδι , γιατί σκορπά
τήν ομορφιά στήν πλάση κάθε βράδυ."..
Γιά τά φεγγάρια τής ψυχής μας λοιπόν.



Επιστροφή στην αρχική σελίδα.