"Μη νοιάζεσαι αν σ ένα δρόμο περάσουν κι άλλοι , αφού πρώτα θά,χεις περάσει εσύ.
Αν χρειαστεί να τον ξαναπεράσεις , θα τον ξέρεις".

Αυτή η γωνιά αφιερώνεται
στήν μαμά μου Νίνα .



Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

ΧΜΘ .Τέλος.

ΦωτόΑρχές Νοέμβρη μήνα τού 1999, καί πρέπει νά πάω γιά τό προγραμματισμένο 6 σχήμα , πρέπει ....αυτή η λέξη ποτέ δέν χωρούσε μέσα στό μυαλό μου , από μόνη της η λέξη προκαλεί αντίδραση ...έτσι λοιπόν τό σκεφτόμουν πολύ νά πάω .. η νά μήν πάω , βέβαια "σχήμα οξύμορο" αυτό .. γιατί έάν δέν πήγαινα στήν ουσία δέν θά κέρδιζα τίποτα ,θά έχανα αντιθέτως ,θά έχανα τήν μάχη πού ξεκίνησα μέ τόν "εχθρό", τούς 5 μήνες πρίν ταλαιπωρίας,(εάν εξαιρέσω τίς 15 μέρες άδειας, βλέπε προηγούμενη ανάρτηση  ΧΜΘ συνέχεια 2  ) , τό οικονομικό κόστος,άλλη πληγή αυτή,καί άλλα συνοδευτικά ολων αυτών - ψυχολογία,συναισθήματα κλπ .Και τό αποτέλεσμα ποιό ?? τζάμπα θά πηγαίνανε ολα ?? πού πήγε τό πείσμα μου πού είχα τότε,καί πάντα στή ζωή μου ??(μωρέ αυτό εκεί ήτανε .. εγώ δέν ηθελα νά τό παραδεχτώ).

Οι ΧΜΘ δέν είναι μιά απλή υπόθεση ,εκτός από τίς οποιες ΣωματικοΟργανικές επιπτώσεις οί οποίες μπορεί νά ποικίλλουν από άτομο σέ άτομο τό κυριώτερο είναι οί ψυχολογικές επιπτώσεις ,σέ κάνουν κομμάτια ,θές νά τελειώσουν μιά ώρα αρχήτερα ,από τότε πού σού λένε οί γιατροί ,καί οσο βλέπεις οτι καθυστερούν τόσο πέφτεις καί πιό πολύ.
Γιά μένα, ίσως καί νά ηταν τό δυσκολότερο μέρος τής Θεραπείας αυτό,σέ ολη τήν πορεία μου ενάντια στόν εχθρό .
Τό χειρουργείο ηταν παιχνιδάκι μπροστά.......



σέ αυτά πού ακολούθησαν μετά. Μιλάω πάντα από προσωπικής απόψεως ,αν καί πιστέυω οτι πολλές σάν καί μένα πού τούς έτυχε αυτό τό "καμμένο λαχείο"νά νοσήσουν από αυτήν τήν ασθένεια,θά έχουν μάλλον τήν ιδια άποψη .
Καλά .. θά μού πείτε τώρα .. καλά βρέ κοπέλα μου και γιατί τώρα μάς τά γράφεις αυτά ?? μετά από 10 χρόνια ...Απλά τώρα ένιωσα τήν επιθυμία ,νά τά εξωτερικέυσω ,καί ισως μέσα από τήν δική μου διαδρομή ,νά βοηθηθούν καί καποιες άλλες ψυχούλες πού μπορεί νά δίνουν τήν δική τους Μάχη τώρα .Καί ειλικρινά θά ηταν μεγάλη μου χαρά νά
ξέρω οτι μπορεί νά έχω βοηθήσει έστω καί στό ελάχιστο σέ αυτό.

Ας συνεχίσω λοιπόν, αφού υπερνίκησα (μέ αρκετή συσκολία δέν σάς κρύβω),ολες μου τίς αντιδράσεις ,ξεκίνησα γιά τήν 6 μου ΧΜΘ καί προτελευταία. Κανονικά αυτή έπρεπε να ηταν η τελευταία ,αλλα λόγω τού οτι έχασα μία επειδή είχαν κατέβει πολύ η αιμοσφαιρίνη μου καί τά ερυθρά στήν προηγούμενη, φορτώθηκα άλλη μία ,γιά δωράκι στό τέλος.
Τά γνωστά λοιπόν .. γενική αίματος,καί δείκτες, ευτυχώς σέ ανεκτά επίπεδα καί πάμε γιά τήν μάχη μέ τίς φλέβες μας. Πάλι οί φλεβίτσες μου οι ταλαιπωρημένες καί καμμένες μέ βγάλανε ασπροπρόσωπη- Ναί τά Χημειοθεραπευτικά φάρμακα ,δυστυχώς καίνε τίς φλεβες- αλλά Μην ανησυχείτε , μόλις σταματήσουν οί ΧΜΘ οί φλεβες ξανάεπανέρχωνται στήν πρωταρχική τους κατάσταση.
Ας είναι καλά καί η Νοσηλέυτρια η Λίλα καλή της ώρα, ΠΟλύ σημαντικό ρόλο παίζει η νοσηλέυτρια πού κάνει τά Χημειοθεραπευτικά φάρμακα νά έχει εμπειρία καί γνώσεις πάνω σέ αυτό ,καί οχι νά είναι μιά απλή νοσηλέυτρια πού κάνει κάποιες ενέσεις.
Σέ εκείνη τήν φάση ρωτάω τόν γιατρό μου,"Θά πέσουν καί άλλο τά μαλλιά μου ???.. η θά παραμέινουν έτσι οπως είναι τώρα τόπους-τόπους" μού λέει μάλλον Οχι ..Οτι έπεσε-έπεσε.Χαχαχαχά εγώ κυκλοφορούσα οπως παλιά οί Πάνκ , καί πολύ τό διασκέδαζα .
Βέβαια γνώριζα οτι τά μαλλιά μόλις σταματάνε οί ΧΜΘ ξαναβγαίνουν πάλι ,καί πολλές φορές σέ καλύτερη μορφή .Οπότε δέν μέ απασχολούσε αυτό. Ετσι περνούσαν οί μέρες ,καί μέ τίς γνωστές πλέον παρενέργειες ,μέ χειρότερη αυτή τής αυπνίας,ανυπομονούσα νά περάσουν μέχρι νά φτάσει αυτή η ευλογημένη μέρα πού θά έκανα καί τό τελευταίο σχήμα.

Τίς μισητές γνωστές πλέον καραμελίτσες Εdoxan τίς συνεχίζω κανονικά.(καμιά ώρα δέν θά αντέξω καί θά τίς στείλω έξω απ τό παράθυρο).Ευτυχώς τό χέρι μου τό δεξί πήγαινε καλύτερα, είχε φτάσει στό σημείο νά ανεβαίνει σχεδόν μέχρι τό ύψος τού ώμου.
Οχι οτι δέν πόναγε βέβαια , αλλά τουλάχιστον δέν ηταν οπως τούς πρώτους μήνες.
Δύο μέρες πρίν νά πάω γιά τό 7 σχήμα τό τελευταίο -Ανάαααστασηηηη- !!,είχα μία ωραιότατη κρίση λιποθυμίας στά ξαφνικά ,Η Diana (η κοπέλα πού φρόντιζε τήν μαμά μου) μέ έτρεχε σέ διανυκτερέυον Νοσοκομείο ,οπου η διάγνωση πού έγινε ηταν λευκοπενία άυξηση τών λευκών λόγω τών φαρμάκων τής χημειοθεραπείας, τώρα πώς αυτό δημιούργησε λιποθυμία κανέίς δέν ξέρει ακριβώς ,εμένα ο πανικός μου ηταν μήν τυχόν καί δεν μπορέσω νά κάνω τό 7 σχήμα νά τελειώσω επιτέλους .
τελικά μετά από μιά βδομάδα αφού σταμάτησα τά χάπια , πέσανε τά λευκά .(οργανισμός ασανσέρ.. πού λεγαμε σέ προηγούμενη ανάρτηση .. χαχαχχαχαχαχά) μέ μεγάλη χαρά πήγα νά κάνω τήν τελευτέα μου ΧΜΘ ,καί υποσχέθηκα στόν ευτό μου πώς θά πάρω φέυγοντας μιά μεγάλη τούρτα Ανανά από τού Μικέ (απίθανο ζαχαροπλαστείο μέ καταπληκτικές τούρτες στήν Πλατεία Μαβίλη)

Γιούπιιιιιιιιιιιιι !!! Μέρα γιορτής,μέρα τής τελευταίας ΧΜΘ επιτέλους .Τέλος τά πολλά τρυπήματα, τώρα μόνο από εδώ καί πέρα μόνο 1 φορά κάθε μήνα γιά τούς δείκτες καί γιά γενική ,λόγω καί των ακτινοβολιών πού θά ξεκινήσουν σέ λίγες μέρες ,
γιά τούς επόμενους 3 μήνες αυτό , καί μετά 1 φορά κάθε 3 μήνες .Οποια παρνέργεια πλεον καί νά είχα μετά τήν τελευταία μου έγχυση ηταν γιά μένα παιχνιδάκι ,γιατί ηξερα οτι είναι καί η τελειωτική πιά ,καί χαιρόμουν απίστευτα γιά αυτό.(πόσο μαζοχιστής μπορεί νά είναι ένας άνθρωπος τελικά ε ?? χαχαχαχαχά).
Θυμάμε ο γιατρός μου εκείνη τήν ημέρα μού έκανε δώρο,μιά τεράστια ανθοδέσμη μέ τά
αγαπημένα Lilium, (τήν φορτώθηκε η Diana,λόγω δυσλειτουργικών χεριών-οποιοδήποτε βάρος,εστω καί μηδαμινό απαγορευόταν-) καθώς καί ένα μπουκαλάκι από τά ενέσιμα φάρμακα - γιά νά μήν ξεχνάω !! Ο γιατρός μου πήρε άλλο ένα + τότε .

Τέλος λοιπόν .. η πρώτη Φάση ..καί ολα καλά .

Πάμε γιά τίς Ακτινοβολίες τώρα.

Πάρα πολύ Χρήσιμα Site γιά τόν Καρκίνο τού Μαστού καί τίς ΧημειοΘεραπείες. Δείτε τα .

http://www.ehealthhut.com/health_information_articleview.php?art_ID=12

http://www.ricancercouncil.org/cancer-info/chemotherapy-facts.php

οπως επίσης καί τό Αρχικό γιά πολλές άλλες ασθένειες .Καί αυτό αξίζει νά τό δέιτε.

http://www.ehealthhut.com/


Συνέχεια στό επόμενο Κεφάλαιο ..


Φωτό



Επιστροφή στην αρχική σελίδα.

Διαβάστε περισσότερα...
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...