"Αναπόληση μιάς μορφής ..μιάς αγαπημένης "

" Μεσα στον καθρέφτη βλέπω εσένα "

Έχεις μιαν ιστορία στο πρόσωπο
δεν μπορώ να βρω την άκρη της
ούτε να θυμηθώ την καταγωγή της
αλλ' αυτή η θάλασσα που αστραφταλίζει μέσα στα μάτια σου
τα φύκια που κρέμονται απ' τα μαλλιά σου

οι παιδικές αναμνήσεις που πεταλουδίζουν στο ραγισμένο σου μέτωπο.. φέρνουν μια γεύση χαμένου καλοκαιριού.....
κάτι από μια σπάνια περιπέτεια που δεν έζησα ή που θα '  θελα
                                             πολύ     να ζήσω.......

Μη γελάς με τα πρόωρα ασπρισμένα μου μαλλιά είναι μια κούραση.....
από εμφυλίους ,  πολέμους ,  απελπισιές , αγώνες , επαναστάσεις ,  δικτατορίες ,   
κατατρεγμούς  ...


δε θυμάμαι αν υπήρξε ποτέ ένα ήρεμο πρωινό σ' αυτόν τον κόσμο να σκύψει κανείς στη γαληνή του..επιφάνεια και ν' αναζητήσει μες στον καθρέφτη της τον εαυτό του.....


γι' αυτό δεν το κατάλαβα πώς έγινε και μου άσπρισαν τα μαλλιά.....
κι έφυγαν οι καιροί σαν τα πουλιά από κοντά μου.....


κι έχασα την αίσθηση που μετρά.......
εσένα.....
 εμένα......
τις ιστορίες  μας......
τα πρόσωπά μας ...
και πια δεν ξέρω ...
αν η ιστορία που έχεις στο πρόσωπο είναι η δική μου ...
ή μήπως το δικό μου πρόσωπο είναι που έχει αυτή τη δική σου ιστορία "...

απ τό παλιό τετράδιο ...
γία εναν παπού πού είχα δεί στό Ζάππειο
νά κάθεται στό παγκάκι καί νά αναπολεί ...


Επιστροφή στην αρχική σελίδα.
Διαβάστε περισσότερα...