Βουτιά πρός τά πίσω 1 .

Χημειοθεραπείες .

Σέ προηγούμενη ανάρτηση μου - βλέπε   Μιά "Μεγάλη βουτιά" πρός τά πίσω   αναφέρθηκα πώς ξεκίνησε η περιπέτεια μου ,καί τά σχετικά περί τού Χειρουργείου .Τώρα θά σάς πώ σχετικά μέ τίς ΧΜΘ πού υποβλήθηκα μετά . Ο Τύπος τού Ογκου μου μετά από τήν βιοψία πού έγινε έδειξε οτι ηταν
"Πορογενές καρκίνωμα μη διηθητικό ή in situ (DCIS)" Ευτυχώς μή μεταστατικό ,
στό δεξί πάνω τεταρτημόριο τού μαστού , κοντά στήν μασχάλη.

20 μέρες μετά τό χειρουργείο,πού είχε γίνει τόν Ιούλιο στίς 13 ,πρίν από 10 μισό χρόνια (ολική ογκεκτομή ,καί τμηματική αφαίρεση μαστού δεξιά ,καθώς καί αφαίρεση
17 λεμφαδένων από τήν μασχάλη)- η γνωστή γκαντεμιά πού μέ διακρίνει αρκετές φορές,χάθηκε ο κόσμος δηλαδή νά γίνει τόν χειμώνα ,έστω τήν άνοιξη..
μά ντάλα μέσα στο Κατακαλόκαιρο ?? γκκρρρρ- ξεκίνησα τίς πρώτες ΧΜΘ συνολικά έκανα 7 σχήματα.(συνήθως γίνωνται από 6 έως 8 σχήματα ,ανάλογα μέ τήν κάθε περίπτωση ...
εγώ είπα νά σπάσω τήν παράδοση καί νά κάνω 7 ..Σκορπίνα .βλέπετε ..Απρόβλεπτη πάντα ,λόλ ).Ξεκινάω λοιπόν ένα ωραίο ζεστό απογευματάκι τού Αυγούστου ,τήν πρώτη μου ενεση , ευτυχώς μιά πολύ καλή νοσηλέυτρια (νά,ναι πάντα καλά) μου βρήκε αμέσως φλέβα γιά τόν ορό ,γιατί ενα μεγάλο Θέμα μέ τίς φλέβες μου,(εν,τω βάθει καί λεπτές) τό έχω από μικρή ηλικία........



Ετσι ξεκίνησε λοιπόν η διαδρομή .. η πρώτη ΧΜΘ πήγε πολύ καλά ,καμία παρένέργεια,(τί καλά ,χαιρόμουν εγώ καί έλεγα μέσα μου ,άν είναι έτσι οί ΧΜΘ "ζάχαρη" θά περάσω - .. κούνια πού μέ κούναγε μετά , χαχαχαχά )
Μετά από τήν πρώτη ένεση ,άρχισα νά παίρνω καί κάτι ωραίες καραμελίτσες τό Εndoxan - Cyclophosphamide -Κυκλοφωσφαμίδη (μπλίιιιαααάχχχ),
3 τήν μέρα ,μετά από 17 μέρες πρεπει νά ξαναπάω γιά τήν 2 ένεση ..αφού πρώτα κάνω γενική αίματος (αρχίζει ο Εφιάλτης στόν δρόμο μέ τίς "φλέβες" (παράφραση τής γνωστής ταινίας ). Γενική αίματος σχεδόν εντάξει,εκτός από μιά ελαφριά αναιμία φυσιολογική πού τήν είχα έτσι καί αλλιώς. Πάμε γιά τό 2 σχήμα , εδώ ενα πρώτο θέμα μέ τίς φλέβες 'αρχισα νά'τόχω ,λές καί μουλάρωσαν καί κρύφτηκαν πιο πολύ .
Δέν πειράζει,λέω θά έχω καί τζάμπα tatoo στά χέρια ,εδώ άλλοι δίνουν μιά περιουσία γιά νά τά κάνουν .

Μέ τά πολλά ,κατάφερα καί τήν 2 ένεση ,τό Εndoxan θά πρέπει νά τό συνεχίζω γιά 14 μέρες μετά από κάθε ένεση, θά τό σταματάω γιά μιά εβδομάδα, καί μετά πάλι τό ίδιο ξανά από τήν αρχή .(Εγραφα τίς ημερομηνίες από πότε μέχρι πότε γιά νά μήν τά ξεχνάω, μεγάλη εφέυρεση αυτά τά post it ,ξέρετε εκείνα τά γλυκούτσικα χρωματιστά χαρτάκια πού κολάμε στούς Υπολογιστές).

Θυμάμαι οτι τότε .. έτσι στά ξαφνικά άρχισε νά μέ πιάνει μία ανεξήγητη φοβία ..γιά τήν συνέχεια ,λέω ανεξήγητη γιατί ευτυχώς η δυστυχώς, λόγω τής φύσης τής δουλιάς μου πού έχει νά κάνει μέ τά ΠαραΙατρικά Επαγγέλματα ,είμαι Απόφοιτος ΤΕΙ Σχολών Επαγγελμάτων Υγείας- Τμημάτων Φυσιοθεραπείας-Αισθητικής .
Ετσι γνωρίζω αρκετά από Ιατρικά Θέματα καί ενημερώνομαι συνέχεια ,απλά οταν έγινα καί εγώ ασθενής άρχισα νά κάνω καί ιδιαίτερη "διατριβή" πάνω στόν Καρκίνο.
Ανεξήγητη λοιπόν αυτή η φοβία ,γιατί .. εγώ είμουν γνώστης. - στήν συγκεκριμένη περίπτωση αυτό είναι καί καλό καί κακό ,καλό γιατί έν μέρει
ξέρεις τί μπορεί νά αντιμετωπίσεις ,ακόμα καί εάν οί γιατροί δέν σού λένε λεπτομέρειες πού οφείλουν καί έχουν υποχρέωση νά λένε ,κακό είναι γιατί ναί μέν ξερεις τί έχεις νά αντιμετωπίσεις αλλά δέν ξέρεις ψυχολογικοσωματικά πώς θά τό αντιμετωπίσεις.Δηλαδή ένας Φάυλος Κύκλος ..
Ελα μου ντέ ομως ..πού η θεωρία από τήν πράξη καί τήν πρακτική απέχει κατά πολύ .(Συνήθως έτσι δέν γίνεται ??).

Οταν εκανα τό 2 σχήμα ,στό σπίτι πιά άρχισα νά κάνω ασκήσεις φυσιοθεραπείας γιά νά αρχίσει σιγά σιγά νά κουνίεται τό δεξί χέρι.
Μέχρι τότε τό χέρι ηταν σχεδόν κολλημένο στό υψος τής μέσης (λόγω αφαίρεσης λεμφαδένων καί μυικών ινών) έπρεπε λοιπόν νά αρχίσει νά ανεβαίνει καί νά ανοίγει ...Από αυτό τό σημείο αρχίζει καί ο πόνος. Καί συνοδεία αυτού μέσα μου η αγωνιώδης ερώτηση.. άραγε θά ξαναγίνει λειτουργικό τό χέρι καί πότε ??

Θυμάμαι τότε είχα σχεδιάσει στήν ντουλάπα έναν πίνακα σάν μέτρο ήταν ,καί μετρούσα τά εκατοστά μέρα μέ τήν μέρα πού σηκωνόταν τό χέρι .Εάν τυχόν ξεχνιόμουν καί έκανα καμία απότομη κίνηση ο πόνος ηταν τόσο έντονος λές καί μέ έσκιζε μαχαίρι .
Αρχισαν οι πρώτες παρενέργειες τών ΧΜΘ ,κυρίως στομαχικής καί γαστρεντερικής φύσεως (μεγάλη καούρα - οχι εμετοί),αρχισαν νά μέ ενοχλούν συνηθισμένα φαγητά πού έτρωγα ώς τότε . Τότε έφαγα οσες φρυγανιές δέν είχα φάει ποτέ στήν ζωή μου,καί αμέτρητο ρύζι (γιά νά καταπολέμάω τίς διάροιες).
Καθώς περνούσαν οί μέρες ,άρχισα νά έχω καί ελαφρές αυπνίες.

Είχε φτάσει τό τέλος Αυγούστου καί ο γιατρός μου αποφάσισε νά μού δώσει 12 μέρες Αδεια γιά διακοπές. Γιούυυυπιιιιιιιι!!!!!!!!,γιούυυπιιιι !! ,(βασικά ..ηταν νά πάει εκείνος διακοπές...χιχιχιιχί ,οπως καί,νά,ταν γιά εμένα ειταν Θείο Δώρο αυτό).
Ετσι ένα ωραίο πρωινό εγώ ,η αγαπημένη Μαμά Νίνα (ζούσε τότε ..πιό μετά τήν έχασα), καί ο γάτος μου o Stilvi (ενα Περσίας λευκό-κρέμ),θά ανεβάσω φωτό του ,σέ άλλες αναρτήσεις περιμέναμε,(εγώ μέ ανυπομονησία 10χρονου, γιατί αλήθεια τά πλοία νά μήν είναι turbo ???) στήν Ραφήνα τό πλοίο γιά Ανδρο ,τό Νησί τής μαμάς.

Η συνέχεια στήν επόμενη ανάρτηση, ........

Ο μικρός μου "παράδεισος" ..







Επιστροφή στην αρχική σελίδα.