Ιστοριούλες μέ παραμυθάκια .

Βραδάκι Τρίτης μέ τόν καιρό νά έχει ψυχράνει,καί μέ έναν αέρα περίεργο,-έχουμε κοντά ένα μήνα μέχρι τά Χριστούγεννα,γιά νά δούμε τελικά τι καιρό θά μάς κάνει-καί θέλωντας νά ξεπεράσω μιά ξαφνική μελαγχολία πού μέ επιασε ..(λές νά,ναι απ τήν χτεσινή μέρα ??..),"ξέθαψα" λοιπόν κάτι ΠαραμυθοΙστορίες πού έχουν ομως ιδιαίτερο νόημα, μόύ αρέσανε, καί έτσι είπα νά τίς γράψω καί εδώ ..

1) Τό αρνάκι πού έφαγε τόν Λύκο ..

"Δεν ξέρω να σου πω πότε συνέβη με ακρίβεια. Τι ήταν εκείνο που μ' έκανε να γίνω όπως έγινα. Να με πληγώνει τόσο η αδικία, να ενστερνίζομαι ποικίλες προσβολές σα να 'τανε προσωπικές. Να θέλω να βάλω τα πράγματα στη θέση τους. Ίσως πολύ νωρίς, πιο νωρίς από μένα, εκεί μέσα στη ζεστή κοιλιά της μάνας μου. Πιστεύεις στο άγραφο χαρτί; Να είναι λες τελείως άγραφο; Ή μήπως έχουν προλάβει να το μουτζουρώσουν και ν' αφήσουν αόρατες δαχτυλιές διάφορα χέρια; Κάποια τέτοια άγραφα χαρτιά μετρούν πατημασιές...

Θυμάμαι που λες τη χρονιά, φθινόπωρο όπως τώρα, μια ημέρα σαν τις υπόλοιπες, προχωρημένο απομεσήμερο. Στο νηπιαγωγείο πήγαινα πρώτη φορά, ένα σποράκι τοσοδά με κορδελίτσα στα μαλλιά, κι όμως το γεγονός θα μπορούσε να 'χε συμβεί χθες. Φρέσκο σαν το χαμόγελο του πεντάχρονου. Τα παιδιά γύρω μου, αποχαυνωμένα, είχαν αρχίσει να παίρνουν θέση ύπνου αγκαλιάζοντας τα θρανία τους. Η δασκάλα μιλούσε, μιλούσε - ξέρεις πώς μιλάνε κάποιες γυναίκες και γίνονται ολάκερες ένα στόμα. Ήταν η ώρα του παραμυθιού. Μαγική ώρα. Τόσο που θα μπορούσε να μεταβάλει τη διάθεση της δασκάλας από υποχρεωτική βαρεμάρα σε σαδιστική πλήξη. Με την εύκολη ικανότητα να γίνει πλήγμα.

Πώς της κατέβηκε ν' αλλάξει την ιστορία; Με ποιο δικαίωμα; Μέ βάση.........



ποιαν υπεροχή; Ακούς εκεί το αρνάκι να φάει το λύκο! Όχι και πάλι όχι. Το δαχτυλάκι τεντωμένο στον αέρα. Κι αν δε γίνονται αυτά στα παιδικά παραμύθια, ένα δαχτυλάκι τεντωμένο τι να σου κάνει; Ο λύκος, κυρία, έφαγε το αρνί! Ανάποδα μας το είπατε...Το αρνάκι ήταν που φαγώθηκε. Το αρνάκι...

Αλήθεια; Κι εσύ πώς τολμάς να με διορθώσεις; Με ποιο δικαίωμα; Εγώ θα σου πω πώς πάει το παραμύθι. Εγώ θα σου πω πότε θα μιλήσεις. Ακούς εκεί το αρνάκι να διορθώσει το λύκο!

Κάποια δάκρυα επιχείρησαν θανατηφόρο σάλτο, παραλίγο να ξεφύγουν απ' τη σωστή τους θέση εκεί πίσω απ' τα βλέφαρα. Μην κλάψεις μπροστά της. Όχι, σε ικετεύω μην κλάψεις. Κι έπειτα ήταν και το ραβασάκι στην τσεπούλα. Ποιο παιδικό χεράκι να το 'χε βάλει εκεί; Και γιατί;

"Σ' αγαπώ";;!! Ποιος τολμά να σ' αγαπάει και να σ' το γράψει; Με ποιο δικαίωμα; Εγώ θα σου πω πώς πάει το παραμύθι. Τρέχα τώρα στη γωνιά σου να παίξεις, είναι νωρίς για "σ' αγαπώ", είναι νωρίς για να 'σαι πνεύμα αντιλογίας, είναι νωρίς, είναι νωρίιιιις!

Κι είναι, που λες, αργά για την αγάπη μα όχι για την αδικία. Το αρνί έφαγε το λύκο, ο κόσμος έγινε επίπεδος, η μέρα νύχτωσε, παιδιά μεγάλωσαν, δασκάλες συνταξιοδοτήθηκαν. Μα ακόμη κάποια δάκρυα κάνουν το μεγάλο σάλτο κι ενίοτε τα καταφέρνουν".
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
2) Η Νεραιδούλα .

"- Ωχχχ, Αποφασιστικέ κοίτα εκεί!
- Ναι, ναι τι περίεργο πλάσμα Κοινωνικέ!
- Πρέπει να το έχω ξαναδεί αυτό! Να το έχω ξαναδεί λέω!
- Καλά υπάρχει και κάτι που δεν έχεις δει εσύ, χα, χα ...; Ζωτικέ! Πάμε να δούμε από κοντά μήπως χρειάζεται βοήθεια. Τι λέτε φίλοι μου;
- Ναι, ναι πάμε!!
- Με προσοχή όμως μήπως -μήπως λέω- και απλά κοιμάται! Μην το ενοχλήσουμε!

- Τι πλάσμα είσαι εσύ;
- Αμάν, αμάν αυτό το πλάσμα κλαίει!!
- Κάντε ησυχία -ησυχία λέω!- να ακούσουμε τι έχει να μας πει!!

- Σνιφ, σνιφ ...; ποιοι είστε εσείς τι θέλετε από εμένα;;

- Να σε γιατρέψουμε θέλουμε ...; αν είσαι χτυπημένο!
- Να σε ταΐσουμε, ναι, ναι, θέλουμε ...; αν είσαι πεινασμένο!
- Να σε βοηθήσουμε θέλουμε γενικά! Ααα ...;
Κατάλαβες -κατάλαβες λέω;- τώρα μικρό μας πλασματάκι ...; και τόσο ...; εύθραυστο;; Λέω ...;

- Σνιφ ...; Καλά δεν έχετε ξαναδεί πλάσμα σαν και μένα;;

- Όχι! Μοιάζεις με κάτι πλάσματα που έχουμε εδώ γύρω στο δάσος μας, αλλά, δεν είναι ...; σαν και εσένα!...
- ...;δεν έχουν τόσο μαραμένα τα φτερά τους!... Όχι, όχι ...;
- ...;ούτε και τόσο υγρά και λυπημένα -λυπημένα λέω ...;- τα μάτια τους ...; θα έλεγα κι εγώ ...;!

- Το πρόβλημα μου δεν είναι ούτε το ότι έχω χτυπήσει, ούτε το ότι πεινάω, ούτε, ούτε, ούτε ...;

-(Και οι τρεις φίλοι μαζί) Τότε ποιο είναι;;;
- Με πονάει η καρδούλα μου ...; σνιφ, σνιφ ...; Με πονάει!!
-(Και οι τρεις φίλοι μαζί) Η καρδούλα σου;;; Γιατί πλασματάκι Χρωματιστό;;;

- Γιατί, σνιφ, γιατί ...; η καρδούλα μου είναι ευαίσθητη ...;!!
Πονά γιατί έχει τόσα πράγματα να δώσει και δεν μπορεί ...;
Κανένας δεν τα θέλει πια ...; Σνιφ ...;



- Ωχχ ...; ξέρω για τι πράγμα μιλάς! Κουράγιο!
Πρέπει να κοιτάς μπροστά και να κάνεις υπομονή! Μην αφήσεις τον εαυτό σου να λυγίσει!
Μόνο αυτός μπορεί πραγματικά να σε βοηθήσει!
Πάντα να πιστεύεις πως υπάρχουν πλάσματα που μπορούν και θέλουν
να πάρουν αυτά που έχεις να τους δώσεις! Συμφωνείτε φίλοι μου;!
- Και βέβαια, ναι ναι! Αυτά τα έχουμε πει πόσες φορές μεταξύ μας!
Εσύ έχεις πολύχρωμα φτερά! Άνοιξε τα και πέταξε! Μη κάθεσαι στη γη.
Εσύ γεννήθηκες για να πετάς ελεύθερο ...
-να πηγαίνεις από λουλούδι σε λουλούδι και να του δίνεις Ζωή -Ζωή λέω!

Ξέρω τι πλάσμα είσαι! Ξέρουμε τι πλάσμα είσαι! Και τι δεν έχουν κάνει για εσένα!
Τι τραγούδια πλουμιστά, τι ζωγραφιές αρωματικές ...; και τι δεν έχουν φτιάξει
όλα τα πλάσματα του δάσους! Είσαι μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις τους!!!

-(Και οι τρεις φίλοι μαζί)
Ζωήρεψε Χρωματιστό πλάσμα και πέταξε!
Ζωήρεψε και αφουγκράσου την αγάπη!
Σε όλου του δάσους τη ζεστή αγκαλιά και χόρεψε!
Νιώσε με όλο σου το είναι το σημάδι!

- Ευχαριστώ σας φίλοι μου! Μπορώ να σας λέω έτσι; Τι θα έκανα χωρίς εσάς τούτη τη στιγμή δεν ξέρω!
Στερεύουνε τα δάκρια, λυτρώνετε η ψυχή μου!

-(Και οι τρεις φίλοι μαζί)
Εμείς είμαστε φίλοι με όλα τα πλάσματα του δάσους!
Αρκεί να ζούνε σ' αυτό ταπεινά και να το αγαπάνε!
Εμείς είμαστε φίλοι με όλα τα πλάσματα του δάσους!
Αρκεί να συμπεριφέροντε αρμονικά κι αυτό το ίδιο να εκτιμάνε!

Ζωντάνια δώσατε φίλοι μου στα άψυχα φτερά μου!
Με αγάπη στηρίξατε την πληγωμένη την καρδιά μου!
Κι εγώ -κοιτάξτε με!- ξαναπετώ, στου ήλιου τις ακτίνες!
Στα λουλούδια πάω να δώσω φιλιά, του δάσους σερπαντίνες!

-(Και οι τέσσερις φίλοι μαζί, χορεύοντας και τραγουδώντας!)
Φίλοι μας Χρωματιστοί εσείς -εσείς λέμε!, με τα φτερά μαραζωμένα
ποτέ στα πόδια μην το βάζετε σας το λέμε, απ' την ψυχή μας ενωμένα!
Πλάσματα του δάσος μας γίνετε, συνοδοιπόροι λαμπεροί και ταπεινοί
γιατί η αγάπη είναι απλή, μα τόσο τόσο πολύ όμως ξεχωριστή !!

Η φυσικότητα και η ιδιαιτερότητα της, την κάνει μοναδική!
Βάλσαμο καρδιάς είναι και με γλώσσα παιδική!
Θυμηθείτε την απλά στα χρόνια της πρώιμης νιότης σας!
Το γέλιο και τη χαρά της άγουρης ωριμότης σας!

Χορέψτε, γελάστε, συντροφεύστε
του δικού σας δάσους πλάσματα!
Συμπαρασταθείτε και τραγουδήστε
του όλου δάσους θαύματα!!!"

Οι παραμυθευτάδες μας
Κοινωνικός : ένα απλό, μικρό και ταπεινό μυρμηγκάκι
Αποφασιστικός : ένα απλό, μικρό και ταπεινό σκαθαράκι
Ζωτικός : ένα απλό, μικρό και ταπεινό σκουληκάκι
Χρωματιστό πλάσμα : μία απλή, μικρή και ταπεινή Νεραιδούλα .

Επιστροφή στην αρχική σελίδα.