"Μη νοιάζεσαι αν σ ένα δρόμο περάσουν κι άλλοι , αφού πρώτα θά,χεις περάσει εσύ.
Αν χρειαστεί να τον ξαναπεράσεις , θα τον ξέρεις".

Αυτή η γωνιά αφιερώνεται
στήν μαμά μου Νίνα .



Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Γιά τούς "Καρεκλοκένταυρους"

Καλημέρα σας .

"Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι
μες τους ανθρώπους...
τα περίπτερα πως κρυώνουνε
απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες
ο ουρανός
πως τρυπιέται στα καλώδια
και το τέλος της θάλασσας
από το βάρος των πλοίων
πόσο λυπημένες είναι οι ξεχασμένες ομπρέλες
στο τελευταίο δρομολόγιο
και το λάθος εκείνου που κατέβηκε
στην πιό πρίν στάση
τα αφημένα ρούχα στο καθαριστήριο
και τη ντροπή σου
ύστερα από δύο χρόνια που βρήκες λεφτά
πως να τα ζητήσεις
πως τσούκου τσούκου
αργά μεθοδικά
μάς αλοιώνουνε
γιατί αυτοί ξέχασαν πώς
είναι σάν καί εμάς .
να νομίζουν οτι καθορίζουμε τη στάση μας στη ζωή
από το στύλ της "καρέκλας"...


Σήμερα Θά ακούσω αυτό τού αγαπημένου Βασίλη ........



καί μετά έχω νά πάω σέ "γραφειοκρατικές καρέκλες"......

Χαιρετίσματα λοιπόν ...καί σάς γράφω ... στά ......
(οχι εσάς καλέ ε)




Επιστροφή στην αρχική σελίδα.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ωχ κουράγιο για τη σημερινή, ήθελα να ξερα τι ώρα θα ξεμπερδέψεις...
φιλιά.

Ρεβεκκα είπε...

Μου αρεσει πολυ το τραγουδακι,γενικα ο Παπακωνσταντινου.Χαιρομαι που σε βρηκα και που μας ανοιξες την καρδια σου.Θα σε παρακολουθω.Καλο βραδυ.

Alma Libre είπε...

@ Λουλουδάκι μου τά΄παμε εμείς .φιλάκια.

@ Ρεβέκκα ,σέ ευχαριστώ πολύ ,Ο Βασίλης πάντα έχει τόν τρόπο του νά μιλάει στίς καρδιές μας .

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...