Εκείνος ..καί η Αλήθεια ....

Ξυπνούσε πάντα πρωί.

Δεν του άρεσε πολύ ο ύπνος.

«Έχανε την  ζωή έτσι» έλεγε.

 Μέσα στο αυτί του, βούιζε πάντα μια μπαλάντα..

Ένας ήχος μελαγχολικός και ταξιδιάρης..

Με το μυαλό ήταν πάντα,παντού και πουθενά.

Ήταν εδώ και εκεί.

Ήταν μέσα και έξω.
                                           
Ήταν όμως πάντα κάπου..

Γιατί και το πουθενά ήταν προορισμός γι'αυτόν.

Με τον τρόπο του έκανε και το πουθενά, μαγική τοποθεσία.

Έφτιαχνε με τόση αγάπη έναν απλό καφέ,

που έβλεπες πως ξέρει τι θα πει αγάπη!

Βύθιζε το κουταλάκι μέσα στο μπολ με τη ζάχαρη.

Σαν να ρίχνει δίχτυα.

Και χαρούμενος έπιανε τα ψάρια-κόκκους ζάχαρης.

Άδειαζε την κουταλιά αργά μέσα στην κούπα.

Λες και φοβόταν μην χτυπήσει..........

κάποιος κόκκος. 

Και γι’αυτό τον είχε αγαπήσει και η ζάχαρη! 

Του είχε χαρίσει την γλύκα της, να την βάλει τατουάζ μέσα του...........

Η διάθεση του άλλαζε σαν τον καιρό..
Ήταν εντελώς απρόβλεπτος ! ......................

Αυτό πονούσε κάποιους.

Και τον ίδιο κάποιες φορές.

Μα οι άλλοι έφταιγαν σε αυτό.

Τους το έλεγε:

«..αλλάζω όταν με βραχυκυκλώνετε !

Όταν ρίχνετε νερό στις πρίζες μου..

Όταν δε με νιώθετε που ουρλιάζω με κλειστό στόμα..»

Λίγοι καταλάβαιναν τα λόγια αυτά.

Και αυτός χαιρόταν που ήταν λίγοι.

Σιχαινόταν την ποσότητα πάντα.

Ενώ η ποιότητα τον ερέθιζε!

Αγαπούσε τα δάχτυλα του.

Ίσως επειδή με αυτά έκανε σημαντικά πράγματα.

Με αυτά έγραφε.

Με αυτά κάποτε την άγγιξε !!

Ποια ;?

Αυτήν !

Δε κάπνισε ποτέ στην ζωή του.

Δεν ήπιε αλκοόλ.

Δε δοκίμασε ουσίες..

Δεν ήθελε να μουδιάζει το μυαλό του με ουσίες.

Ήταν ήδη μουδιασμένο από τότε που γεννήθηκε.

Είχε την ντόπα στο αίμα του.

Μούδιαζε με απλά πράγματα.

Με το τζάκι αναμμένο και αυτός να φλερτάρει την χορεύτρια φλόγα.

Με την κιθάρα,να την νανουρίζει μέσα στην αγκαλιά του.

Με το να φωτογραφίζει έναν γεράκο σε ένα παγκάκι.

Και μετά να γράφει κάτι γι’αυτόν πίσω από την φωτογραφία.

Και τόσα άλλα..

Συνέχεια μουδιασμένος ήταν.

Όλα τα παρατηρούσε..

Τα έφτιαχνε παζλ στο μυαλό του και τα ένωνε..

Εικόνες καθημερινές αυτός τις έβλεπε με άλλο μάτι.

Τις έβλεπε !

Και αυτό ήταν η διαφορά του από τους άλλους..

Είχε λατρευτεί από κορίτσια,φίλους,συγγενείς και αγνώστους..

Ποτέ δεν απομυθοποίησε τα γλυκά λόγια που του έλεγαν.

Ήταν πάντα σαν πρώτη φορά όταν τα άκουγε.

Έλεγε «ευχαριστώ» και το εννοούσε.

Ένιωθε ευθύνη για τα καλά λόγια που του χάριζαν.

Του άρεσαν οι ευθύνες άλλωστε.

Ποτέ δεν έκανε παρέα με τα εύκολα.

Ήρθε στον πλανήτη έλεγε για να δημιουργήσει !

Να εκφραστεί !

Να ακούσει μουσική.

Να κάνει έρωτα με την αλήθεια και να την αφήσει έγκυο ..

Να γίνει σύζυγος της.

Να κάνει 7 κοριτσάκια μαζί της.

Την μελωδία

Την γνώση.

Την στιγμή.

Την αγάπη.

Την αθωότητα.

Την ελευθερία.

Και την αιωνιότητα.

Να τα μεγαλώσει.

Να δει τα κοριτσάκια του να λατρεύονται από τον κόσμο.

Και αυτός να λατρεύεται από την γυναίκα του.

Την αλήθεια !!

( από τό τετράδιο ..μέ

τά γραφόμενα..

2 -1 - 011 )

Επιστροφή στην αρχική σελίδα.