"Και πάλι έγινε το μυαλό μου εκείνο το μικρό πάρκο που συνήθιζες να κάνεις τη βόλτα σου...
Κι εσύ πιο όμορφη από ποτέ μες στη μελαγχολία σου...
Δεν τόλμησα να σε ερωτευτώ ξανά.
Aφού σέ είχα ερωτευτεί τόσες φορές .
Απλά να ξαποστάσω θέλησα, να γείρω το κεφάλι μου στο στήθος σου και να σταματήσω να αναπνέω. Μα εσύ άρχισες να τρέχεις... Δεν κατάλαβα γιατί. Έψαχνες να με βρεις ή μήπως έψαχνες τον πιο μακρυνό δρόμο ν’ ακολουθήσεις; Άρχισες να τρέχεις... Και τα πέπλα σου ανασηκώθηκαν, μερικά ελευθερώθηκαν και χόρεψαν τον χορό της πτώσης τους αργά, μελωδικά, ήρεμα, σαν φτερά αγγέλου που
παρασύρθηκαν από έναν τρεμάμενο άνεμο...
Ξεμάκρυνες πολύ και η ανάσα σου, βαριά, ψέλλισε λέξεις μυστικές, όμως τις ήξερα καλά πριν καν τις δω να τρέχουν... Μα έτσι όπως ξεμάκραινες και λίγο πριν χαθείς κατάφερα και σε είδα για μια φορά γυμνή. Και άγγιξα τη σάρκα σου, μια σάρκα απαλότερη ακόμα κι απ’ τα γένια του ίδιου του Θεού. Και κάηκε ολόκληρος ο κόσμος μου από ένα άγγιγμα απλό.
Τελικά είναι ο έρωτας μιά ουτοπία .. μιά φυλακή ?? η ένα όνειρο ??? Και ύστερα πια χάθηκες... Τα πέπλα τα πεσμένα γύρεψα μες στο πάρκο μου. Τα σήκωσα, τα ένιωσα, τα μύρισα... Και τότε σ’αναγνώρισα να τρέχεις πάλι μπρος μου... Σαν ένα περαστικό χαμόγελο πάνω από τα χείλη μου... Σαν σκέψη που φωνάζει ματώνοντας τις λέξεις με έρωτα... Σαν ανάσα καυτή που λιώνει το σκοτάδι χωρίς καν να το κάψει... Σαν τον ίδιο τον Θάνατο που ήρθε ν’αναστήσει χαμένα δάκρυα ευχών... Σαν την Ελευθερία που δεσμεύει το μυαλό, τη καρδιά και τη ψυχή με δεσμά κόκκινα... Πιο κόκκινα απ’ τα πέπλα σου... Και τότε πια ξαπόστασα... Στού έρωτα σου τήν ελευθερία" ...
Επιστροφή στην αρχική σελίδα.
Απλά να ξαποστάσω θέλησα, να γείρω το κεφάλι μου στο στήθος σου και να σταματήσω να αναπνέω. Μα εσύ άρχισες να τρέχεις... Δεν κατάλαβα γιατί. Έψαχνες να με βρεις ή μήπως έψαχνες τον πιο μακρυνό δρόμο ν’ ακολουθήσεις; Άρχισες να τρέχεις... Και τα πέπλα σου ανασηκώθηκαν, μερικά ελευθερώθηκαν και χόρεψαν τον χορό της πτώσης τους αργά, μελωδικά, ήρεμα, σαν φτερά αγγέλου που
παρασύρθηκαν από έναν τρεμάμενο άνεμο...
Ξεμάκρυνες πολύ και η ανάσα σου, βαριά, ψέλλισε λέξεις μυστικές, όμως τις ήξερα καλά πριν καν τις δω να τρέχουν... Μα έτσι όπως ξεμάκραινες και λίγο πριν χαθείς κατάφερα και σε είδα για μια φορά γυμνή. Και άγγιξα τη σάρκα σου, μια σάρκα απαλότερη ακόμα κι απ’ τα γένια του ίδιου του Θεού. Και κάηκε ολόκληρος ο κόσμος μου από ένα άγγιγμα απλό.
Τελικά είναι ο έρωτας μιά ουτοπία .. μιά φυλακή ?? η ένα όνειρο ??? Και ύστερα πια χάθηκες... Τα πέπλα τα πεσμένα γύρεψα μες στο πάρκο μου. Τα σήκωσα, τα ένιωσα, τα μύρισα... Και τότε σ’αναγνώρισα να τρέχεις πάλι μπρος μου... Σαν ένα περαστικό χαμόγελο πάνω από τα χείλη μου... Σαν σκέψη που φωνάζει ματώνοντας τις λέξεις με έρωτα... Σαν ανάσα καυτή που λιώνει το σκοτάδι χωρίς καν να το κάψει... Σαν τον ίδιο τον Θάνατο που ήρθε ν’αναστήσει χαμένα δάκρυα ευχών... Σαν την Ελευθερία που δεσμεύει το μυαλό, τη καρδιά και τη ψυχή με δεσμά κόκκινα... Πιο κόκκινα απ’ τα πέπλα σου... Και τότε πια ξαπόστασα... Στού έρωτα σου τήν ελευθερία" ...
Επιστροφή στην αρχική σελίδα.
16 σχόλια:
Αν τον συναντήσεις μην τον αφήσεις να φύγει...
Αν όχι ψαξε να τον βρεις...
Το άλλο σου μισό σε περιμένει...κάπου!!!
Από μόνος του γεννήθηκε να είναι και τα τρία μαζί..
Συγκλονιστικό..............
Ο έρωτας είναι μια κατάσταση πολιορκίας κατά την οποία εκσφενδονίζεις με τις πολιορκητικές σου μηχανές κόκκινα τριαντάφυλλα και ζάχαρη, ενώ παράλληλα οι τοξότες σου έχουν ακροβολιστεί και εκτοξεύουν βέλη του έρωτα.
ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!!
ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
ΣΕ ΦΙΛΩ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!!
"Δεν τόλμησα να σε ερωτευτώ ξανά. Aφού σέ είχα ερωτευτεί τόσες φορές"
σε τούτο στάθηκα, μαρουλένια μου, που είναι ή θα έπρεπε να είναι ο ορισμός του έρωτα...
φιλιά κατακόκκινα
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ.ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΟΣΟΥΣ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΑΥΡΙΟ :))ΑΝ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ.
Χρονια σου πολλα αγαπημενη μου φιλη.Αν και ειναι λιγο μελαγχολικο το ποιημα σου μου αρεσε πολυ.Ελπιζω να εισαι καλα απο την ιωση τωρα πια.Φιλια πολλα.
κι είναι ένα όνειρο που περιγράφεται μόνο με τους χτύπους της καρδιάς...κι είναι ζωή κι αρρώστια και τραγούδι και θλίψη μαζί...γιατί έτσι είναι ο έρωτας!!...κι αν τον ερωτευτείς μια φορά δε μπορείς να τον ξερωτευτείς απλά πλανεύεσαι πως ξεχνιέσαι και τον ξεχνάς, μα φτάνει μόνο του ένα μικροψιθύρισμά του για να παρασυρθείς πάλι στη δίνη του...φιλάκια γλυκά, χρόνια μας πολλά και για την γιορτή του ελεύθερη ψυχούλα μου
Oσο τον κυνήγαγα μου έφευγε...
Ήρθε για να μείνει εντελώς ξαφνικά...
Δε προσπαθώ να τον κρατησω...
Έχω όταν την πόρτα ανοιχτή να φύγει όποτε θελήσει...
Μα μένει ακόμα εδώ..
και αυτό κάτι μάλλον σημαίνει...
Ω!! Μα εδώ μέσα είναι τόσο όμορφα!!!
Σαν όνειρο!.
Και τι ωραίο αυτό το Alma Libre!!! Ελεύθερη Ψυχή!! Υπέροχο
Ελπίζω να είσαι πολύ καλύτερα τώρα.
Και τρελαίνομαι για μαρμελάδα πορτοκάλι και άλλων εσπεριδοειδών.
Θα τα λέμε τακτικά!!
Marina ...Κάπου .. τό βρήκα ... κάπου τό έχασα .. .. παιχνίδια τής ζωής ....πού ο έρωτας κυριαρχεί ...
Σέ ευχαριστώ ..
Γιαγιά Αντιγόνη αγαπημένη μου . .καί οχι μόνο αυτά .
σέ φιλώ ..
Maria Z σέ ευχαριστώ !!
KANTHAR0S φίλε μου .. εξαιρετικό.
lourdi lourdaki σέ ευχαριστώ ..χίλια φιλιά .
Λύχνε μου , οπως τά είπες ...
σέ φιλώ θερμά .
JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS φίλε μου σέ ευχαριστώ επίσης .
Γλυκιά μου Ρεβεκκα σέ ευχαριστώ πολύ , άν καί δέν γιορτάζω .τά φιλιά μου ..
Τι ωραίο που είναι αυτό...!
Ειλικρινά, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα αφού διάβασα το κείμενό σου ήταν η λεξη "μαγεία"...
και νομίζω πως ξέρω και το γιατί...
Γιατί μαγεία είναι ο πραγματικός αληθινός έρωτας αλλά μαγεία επίσης είναι και ο τρόπος που γράφεις!
Σ' ευχαριστώ που με έκανες να αισθανθώ μαγευτικά τη στιγμή που το διάβαζα και να μονολογήσω στον εαυτό μου: Καλέ, τι όμορφο που είναι αυτό που μόλις διάβασα!
ღ oneiremataღ προσυπογράφω ολα οσα έγραψες ,αν και δέν γιορτάζω ,,ο έρωτας γιορτάζεται κάθε μέρα .
ονειρικά φιλιά.
Evil Chef φίλε μου ..πολλά σημαίνει .. πολλά..
φιλιά.
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΡΕ Καλώς ήρθες . Μεγάλη μου Τιμή .
σέ ευχαριστώ πολύ φίλε μου.
ΕΚΦΡΑΣΟΥ Κοριτσάκι μου σέ ευχαριστώ πολύ ..δέν είναι η πρώτη φορά πού θά σού πώ οτι γράφεις πανέμορφα .
σέ φιλώ .
Δημοσίευση σχολίου